1927 елда татар халкының мәдәнияте өлкәсендә кискен борылыш була.
Мең елдан артык гарәп әлифбасын кулланган татарлар кинәт кенә, үзләре теләмәгән латиникага күчә, күп тә узмый,
1939 елда татарларны кириллча язарга мәҗбүр итәләр. Шулай итеп, татарлар Ана телебезнең язмасы һәм сөйләме өчен бик мөһим булган җиде хәрефтән мәхрүм кала.
Ана телебез үзенең сыгылмалылыгын, матур аһәңен, тирәнлеген: рифмасын, өслүбен, шәкелен, ритмын югалта.
Борынгы шагыйрьләр иҗат иткән әсәрләренең мәгънәсе кими. Халыкның унынычы гасырдан алып камилләшкән үзенчәлекле теле шактый күп югалтуларга дучар ителә.

В 1927 году произошел разлом в культуре татарского народа. Татарский алфавит, основанный на арабской каллиграфии, был переведен на латиницу, а впоследствии с 1939 года на кириллицу.
Эти обстоятельства привели к упразднению семи букв в алфавите. Язык частично потерял свою гибкость, мелодику, глубину.
Рифма, стиль, форма и ритм произведений предыдущих поэтов потеряли свой изначальный смысл. Самоидентичность народа, формировавшаяся с X века, была отчасти потеряна…